W transakcji leasingowych może występować różna liczba podmiotów z tego względu możemy wyróżnić leasing:
bezpośredni;
pośredni.
Ze względu na liczbę podmiotów występujących w transakcji możemy wyróżnić:
Leasing bezpośredni, kiedy producent ( dostawca ) sprzętu jest jednocześnie leasingodawcą. W naszym kraju ta forma finansowa jest mało popularna, stosując ja nieliczne firmy;
Leasing pośredni, znacznie częściej spotykany polegający na tym, że między producentem i klientem jeszcze firma leasingowa, która kupuje sprzęt od producenta, a następnie oddaje go w leasing klientowi.
W obu tych przypadkach możliwe jest wystąpienie dodatkowego podmiotu jakim jest bank finansujący transakcję ( tak najczęściej dzieje się w naszym kraju ).
Wyspecjalizowana firma leasingowa by pozyskać środki na sfinansowanie transakcji zaciąga kredyt bankowy.
Zwrot ten pożyczki zabezpieczą jest z reguły częścią lub całością wierzytelności. Leasingodawcy względem leasingobiorcy powstałych na moc umowy leasingu ( leasingodawca sprzedaję wierzytelność swojego klienta ).
Możemy też spotkać się z transakcja leasingu gdzie bank występuje jednocześnie jako leasingodawca i podmiot finansujący umowę.
Leasing bezpośredni – polega na tym, że sam producent w celu roszczenia swoich obrotów uruchamia dodatkowo ( jako alternatywny wariant swojej polityki zbytu ) wynajem produkowanych przez siebie maszyn i urządzeń bezpośrednio leasingobiorcy
Obejmuje on wszystkie umowy, w którym sam producent oddaje wytworzone przez siebie środki produkcji do korzystania w zamian za zapłatę czynszu
Dla leasingobiorcy ta forma korzysta jest wówczas, kiedy uzyskuje on środki produkcji na lepszych warunkach niż przy udziale w transakcji pośredników ( firm ) leasingowych.
Podstawowe cechy leasingu operacyjnego i kapitałowego
Obie formy leasingu przewidują, iż właściciel obiektu ponosi koszty amortyzacji wyliczone do kosztów uzyskania przychodów z tytułu wynajmu.
Leasingodawca może ta drogą zapewnić sobie większy zbyt swoich produktów na rynku jeżeli ma dobrą kondycję finansową umożliwiającą mu oczekiwanie na pełną opłatę rat leasingowych.
Funkcję producenta może oczywiście pełnić firma handlowa, która jest jego przedstawicielem.
Użytkownik dokonuje jednak transakcji z firmą handlową tak, jakby dokonywał tego bezpośrednio z producentem.
Schemat transakcji leasingu bezpośredniego
Leasing pośredni – istotą jego jest to, że między producentem a ostatecznym użytkownikiem działa specjalizujące się przedsiębiorstwo, które nabywa maszyny od producenta i wynajmuje je klientowi.
Charakteryzuje się tym, że uczestniczą w nim co najmniej trzy podmioty. Pomiędzy producentem i użytkownikiem pojawia się pośrednik – przedsiębiorstwo leasingowe, a więc firma zajmująca się wynajmowaniem maszyn i urządzeń nie będąca ich producentem.
Funkcje przedsiębiorstwa leasingowego pełnią często banki, firmy ubezpieczeniowe, fundusze lub specjalistyczne firmy traktujące leasing jako podstawowa formę działalności.
Główna cechą leasingu pośredniego jest jego funkcja ekonomiczna polegająca na finansowaniu przedsiębiorstwa inwestycyjnego.
Sam klient nie posiada ( tej firmy leasingowej ) wystarczającej kwoty na zakup przedmiotów z własnych środków więc potrzebne jest pomoc finansowa w postaci kredytu rzeczowego.
Wzajemne stosunki pomiędzy stronami transakcji tworzą często skomplikowany węzeł stosunków prawnych w szczególności trudności może sprawić sposób zamówienia urządzeń u producenta.
Konstrukcja leasingowa pośredniego może przewidywać występowanie innych podmiotów transakcji. Szczególny będzie częsty udział banku lub instytucji kredytowej refinansującej firmę leasingową.
W transakcjach mających za przedmiot rzeczy o znacznych wartościach udział instytucji refinansujących jest wręcz konieczny.
